setelah lama cuba mengintai peluang nk bersyarah kt blog ni, alhamdulillah hari ni baru berkesempatan.. nk kata sibuk xde la sibuk mane pon, cume jadi terbengkalai sebab lebih menfokuskan pada yg lebih prioritinya..=)
ALHAMDULILLAH sekali lagi.. atas nikmat yg Allah berikan buat cik wan, cik wan tahu, tanpa izin Allah, segalanya mustahil.. cantik sungguh aturan Allah.. rombongan kali kedua ke rumah pusaka cik wan sangat-sangatlah mengujakan..! memang di luar jangkaan, x penah lagi seumur hidup cik wan dapat penghargaan se-ohsem ni, sumpah! kalu nak citer sal gembira + syukur + ape lagi,..? mmg ni bukan tempatnya, sebab sume tu dah pon terpahat dalam hati cik wan.. awal-awal mase rancang lagi, cikwan dah jatuh sayang kt dorang, bukan sekadar sayang pada sahabat lagi, tapi sayang itu x tumpah seperti sayang cik wan pada adik-beradik sendiri.. camne dorang nk buat kejutan kt umi, prepare barang2 nk masak kt umh, sanggup sewa keta., dan pejalanan 2 jam pon dorang sanggup walaupon naik moto.. paling cik wan respect, ktua kelas, Irfan yg kene join program ptg tu pun snggup nk g melawat umi dulu, lepas tu bru g kt program die tu.. terima kasih kekawanku..T_T
![]() | |
permudahkan perjalanan kami ya ALLAH |
![]() | |||
sanggup tidur ramai2 sebelah umi |
![]() | |
ngan siti.. dorang sngt teruja jumpa siti.. yg laki lebih lagi la.. |
![]() |
bakar membakar ni dorang pro..*kasi lambung sket* |
![]() |
yang naik motor.. |
![]() |
nak balik dah ni.. |
cikwan : wei korang, ak mntak maaf.. korang plak kene buat sume ni, ak x sempat nk tlong.. (sbb sume keje dorang buat!..)
hasana : kak wea, ang ni awat? ak x suka la ang ckap cmni. xpa, bg kami buat sume ni.. kami suka buat ni.. rasa cam satu family je wt mkan besar..
cikwan : tapi..... (dalam hati..T_T..)
dorang ngn akk..: kita kan dah jadi adik beradik..
see..? x smpai shri pon kenal.. tautan dah jadi erat sgt! camne dorang layan umi, abuya, kak, abg pon.. itu pekara yg kami adik bradik selalu abaikan.. dorang x penah tinggalkan umi sorang2.. silih beganti bgilir2 teman umi, cerita macam2.. dah lama sbnrnya x tengok umi senyum manjang depan tamu.. biase umi cpat letih.. paling cikwan rasa nk nangis.. mase lpas makan. cikwan tengok sume yg ade kt situ dh baring sebelah umi.. sgt jarang org nk wt camtu selain fmly cikwan.. ye la, siape berani nk masuk dekat ngn org sakit stroke..? kt kpala dorang mesti fikir yg psakit stroke ni bau hamis.. tapi dorang lain..T_T
cikwan pon x tw pe lagi yg patut cikwan tulis.. rasa sgt2 x sabar nk balik jumpe umi, nk tunjuk gambar dorang ni sume.. dan pejalanan hari tu sangat menguji ukhwah kami.. kami berteman lelaki & perempuan, tapi kami masih menjaga batasan.. rasa tanggungjwab mmg sangat tinggi.. cikwan salute!
cikwan tinggalkan post ni ngn quote yang paling bermakna..: